Jeoloji veya Yerbilimi, yer kürenin dış kabuğunu oluşturan “Taş kürenin” fiziksel ve tarihsel açıdan oluşum sürecini araştıran bilim dalıdır.Bu araştırmalar yapılırken jeolojide kullanılan farklı terimler vardır.Bu terimleri aşağıdaki Jeoloji Terimleri Sözlüğü’nde bulabilirsiniz.
Jeoloji Terimleri Sözlüğü
Ablasyon – Erime, buharlaşma veya rüzgar erozyonu nedeniyle buzuldaki buz veya kar kaybı.
Ana kaya – Dünya’nın gevşek yüzeyinin (toprak, kil, çakıl, kum) altındaki katı kaya tabakası.
Buzul – Uzun süre erimeyen büyük bir buz kütlesi.
Buzul çağı – Dünya tarihinde büyük buz tabakalarının Dünya’nın Kutup bölgelerini kapladığı bir zaman dönemi.
Dağ – Çevreleyen arazinin üzerinde, tipik olarak deniz seviyesinden en az 100 metre yüksekte yükselen jeolojik bir kara biçimi.
Delta – Bir nehrin ağzının yakınında bulunan düz ve alçak bir yeryüzü biçimi.
Deprem – Yerkabuğunun ani hareketinin neden olduğu bir fay hattında toprağın sallanması.
Dünya’nın çekirdeği – Dünyanın çok sıcak merkezi demir ve nikelden oluşuyor. İç çekirdek o kadar fazla baskı altındadır ki dış çekirdek sıvı metal iken katıdır.
Erozyon – Arazinin su, rüzgar ve buzla aşındığı süreç.
Epoch – Jeolojik zamanın bir bölümü.
Fosil – Fosil, canlı bir organizmanın korunmuş kalıntıları veya uzak geçmişe ait izleridir.
Hata – Yerkabuğunda, geniş alanların birbirini yavaşça geçtiği bir kırılma.
Kabartma – Bir bölgenin farklı bölgeleri arasındaki kot farkı.
Kaya – Farklı minerallerden oluşan bir katı. Kayalar genellikle tekdüze değildir ve kimyasal bir formülle temsil edilemez.
Lava – Lava, bir volkan tarafından Dünya yüzeyine atılan erimiş bir kayadır.
Magma – Dünya yüzeyinin altındaki erimiş kaya. Magma Dünya’nın yüzeyine sürüldüğünde lav denir.
Manto – Dünya’nın dış kabuk ve çekirdek arasındaki katmanı, manto çoğunlukla silikat kayalardan oluşur.
Metamorfik kaya – Yerkabuğunun içindeki büyük ısı ve basınçtan oluşan bir kaya.
Mineral – Mineral, doğal olarak oluşan katı bir maddedir. Mineraller boyunca tutarlı ve kimyasal bir formül ile temsil edilebilir.
Mağara – Genellikle bir insanın girebileceği büyüklükteki bir yamaç veya yamaçta bulunan doğal bir yeraltı odası.
Okyanus gelgit – Ay ve Güneş’in çekim kuvvetleri nedeniyle kıyı şeridinde deniz seviyelerinin yükselmesi ve düşmesi.
Pangaea – Bilim insanlarının 300 milyon yıl önce var olduğuna inandıkları bir süper madde. Mevcut kıtaların hepsi bir zamanlar Pangaea’nın bir parçasıydı.
Sürtüşme – Yerkabuğunun ayrıldığı yer.
Tektonik plakalar – Yerkabuğunun yavaş yavaş hareket eden büyük bölümleri.
Tortul kayaç – Yıllarca süren tortullaşmadan oluşan ve sertleşen kayalar.
Toprak – Bitkilerin yetiştiği, Dünya yüzeyinin gevşek üst tabakası.
Topografya – Bir arazinin fiziksel özelliklerinin tanımı.
Volcano – Erimiş kayanın yüzeye çıktığı yer kabuğunda bir açıklık.
